اختلال رشد فراگیر اوتیسم یا اوتیسم، یک اختلال عصبی تکوینی است که بر نحوه تعامل، ارتباط و یادگیری افراد تأثیر می‌گذارد. این اختلال در طیف وسیعی از افراد دیده می‌شود و شدت علائم آن در افراد مختلف متفاوت است. مهم است بدانیم که اوتیسم یک طیف است و هر فرد مبتلا به آن، علائم منحصر به فردی دارد. اگرچه اوتیسم اغلب در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود، اما بسیاری از بزرگسالان نیز با این اختلال زندگی می‌کنند. برای اطلاع بیشتر در تشخیص و درمان اختلال رشدی اوتیسم با ما در مطب دکتر فرامرز ذاکری تماس برقرار نمایید.

اختلال اوتیسم چیست؟

اختلال اوتیسم یا طیف اوتیسم (Autism Spectrum Disorder یا ASD) یک اختلال عصبی تکوینی است که بر نحوه تعامل افراد با دنیای اطراف و ارتباط برقرار کردن آن‌ها تأثیر می‌گذارد. این اختلال در سال‌های اولیه کودکی ظاهر می‌شود و تا آخر عمر همراه فرد باقی می‌ماند. این اختلال می تواند یکی از مهارت های عادی فرد را در بر بگیرد. مانند اختلال در یادگیری خواندن، نوشتن. اختلال یادگیری خاص اغلب با ADHD اتفاق می افتد ، که می تواند پیش آگهی را شدیدتر کند.

این اختلال نیز در پسران بیشتر از دختران می باشد. 5 تا 15 درصد امکان دارد کودکان در سنین مدرسه به اختلال یادگیری دچار شوند. اختلال یادگیری معمولا می تواند با سایر اختلالات از قبیل بیش فعالی، اختلالات ارتباطی، اختلال هماهنگی رشد و نمو و اوتیسم همراه باشد. ( همچنین اختلالات روانی؛ از جمله اضطراب ، افسردگی و اختلالات دو قطبی). شما می توانید برای درمان اختلال یادگیری خاص به مطب روانپزشکی دکتر فرامرز ذاکری مراجعه کنید.

علت ایجاد اختلال اوتیسم چیست؟

علت دقیق ایجاد اختلال اوتیسم هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز این اختلال نقش دارند.

عوامل ژنتیکی

• جهش‌های ژنی: بسیاری از مطالعات، جهش‌های ژنی را به عنوان یکی از عوامل اصلی ایجاد اوتیسم شناسایی کرده‌اند. این جهش‌ها می‌توانند در ژن‌های مختلفی رخ دهند و بر رشد و عملکرد مغز تأثیر بگذارند.
• وراثت: سابقه خانوادگی اوتیسم می‌تواند خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد.

این مطلب را نیز بخوانید: درمان اوتیسم با نوروفیدبک

عوامل محیطی

• عوامل قبل از تولد: برخی از عوامل محیطی که در دوران بارداری مادر رخ می‌دهند، مانند عفونت‌ها، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص یا برخی از داروها، ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند.
• عوامل پس از تولد

انواع بیماری اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال عصبی رشدی است که با تفاوت در تعاملات اجتماعی، ارتباطات کلامی و غیرکلامی و رفتارهای تکراری مشخص می‌شود. طبقه‌بندی دقیق انواع اوتیسم دشوار است. با این حال، به طور کلی، می‌توان اوتیسم را بر اساس شدت علائم و ویژگی‌های خاص به دسته‌های مختلف تقسیم کرد.

تقسیم‌بندی قدیمی‌تر

• سندرم آسپرگر: این اصطلاح در گذشته برای توصیف افرادی استفاده می‌شد که دارای هوش طبیعی یا بالاتر از متوسط بودند، اما در تعاملات اجتماعی و ارتباطات غیرکلامی با مشکل مواجه بودند. در نسخه‌های جدیدتر تشخیصی، سندرم آسپرگر به عنوان بخشی از طیف اوتیسم در نظر گرفته می‌شود.
• اختلال فروپاشی کودکی (CDD): این اختلال با از دست دادن مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و بازی که قبلاً کسب شده‌اند، مشخص می‌شود. معمولاً در سنین ۲ تا ۴ سالگی اتفاق می‌افتد.
• اختلال فراگیر رشد طبقه‌بندی نشده (PDD-NOS): این دسته برای افرادی استفاده می‌شد که علائم اوتیسم داشتند، اما معیارهای دقیق برای تشخیص هیچ یک از زیرگروه‌های دیگر را برآورده نمی‌کردند.

تقسیم‌بندی جدیدتر (طبق DSM-5)

در نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (DSM-5)، اوتیسم به عنوان یک اختلال واحد با سطوح شدت مختلف در نظر گرفته می‌شود:

• سطح ۱ (سبک): افراد مبتلا به این سطح از اوتیسم، مهارت‌های ارتباطی و تعاملی قابل توجهی دارند، اما ممکن است در برخی موقعیت‌های اجتماعی با چالش مواجه شوند.
• سطح ۲ (متوسط): افراد مبتلا به این سطح، محدودیت‌های قابل توجهی در ارتباطات اجتماعی و رفتارهای تکراری دارند و به حمایت قابل توجهی نیاز دارند.
• سطح ۳ (شدید): افراد مبتلا به این سطح، محدودیت‌های بسیار شدیدی در ارتباطات اجتماعی و رفتارهای تکراری دارند و به حمایت گسترده نیاز دارند.

علائم اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشدی پیچیده است که با تفاوت‌ها در نحوه ارتباط، تعامل اجتماعی و رفتار مشخص می‌شود. علائم اوتیسم در افراد مختلف متفاوت است و می‌تواند خفیف تا شدید باشد. برخی از علائم رایج اوتیسم شامل مشکلات در برقراری ارتباط چشمی، تاخیر در گفتار یا عدم وجود آن، دشواری در درک احساسات دیگران، وابستگی شدید به روتین‌ها، علاقه‌های محدود و تکراری، و حرکات تکراری است.

این مطلب را نیز بخوانید: درمان اختلال یادگیری کودک با tdcs

بیماری اوتیسم چیست و چه علائمی دارد؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال پیچیده و متنوع است که بر نحوه تعامل افراد با دنیای اطرافشان تأثیر می‌گذارد. علائم اوتیسم از فردی به فرد دیگر متفاوت است و می‌تواند خفیف تا شدید باشد. علائم اصلی اوتیسم را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد:

اختلالات در تعاملات اجتماعی

• دشواری در برقراری ارتباط چشمی
• مشکل در درک و تفسیر زبان بدن و حالات چهره دیگران
• دشواری در ایجاد و حفظ دوستی‌ها
• عدم علاقه به بازی‌های تعاملی

اختلالات در ارتباطات کلامی و غیرکلامی

• تاخیر در رشد زبان
• مشکل در استفاده از زبان برای ارتباط اجتماعی
• دشواری در درک زبان محاوره‌ای

رفتارهای تکراری و محدود

• علاقه شدید و محدود به موضوعات خاص
• حرکات تکراری
• حساسیت بیش از حد یا کم به محرک‌های حسی

علائم اوتیسم در کودکان نوپا

• عدم پاسخ به نام: به نظر نمی‌رسد که به نام خود پاسخ دهند.
• عدم اشاره به اشیاء: از انگشت برای نشان دادن اشیاء استفاده نمی‌کنند.
• عدم بازی‌های تقلیدی: در بازی‌های تقلیدی شرکت نمی‌کنند.
• مشکل در ایجاد ارتباط چشمی
• تاخیر در رشد زبان

تست های تشخیص اوتیسم

تشخیص اوتیسم نیازمند ارزیابی دقیق توسط یک تیم متخصص است. این تیم معمولاً شامل روان‌پزشک کودک، روان‌شناس، گفتاردرمانگر و کاردرمانگر است. برای تشخیص اوتیسم، از روش‌های مختلفی مانند مصاحبه با والدین، مشاهده رفتار کودک و انجام برخی تست‌ها استفاده می‌شود. انواع تست‌های تشخیص اوتیسم:

• مصاحبه با والدین: در این مرحله، متخصصان با والدین در مورد تاریخچه رشد کودک، علائمی که از بدو تولد یا اوایل کودکی مشاهده شده، و چالش‌هایی که با آن‌ها مواجه هستند، صحبت می‌کنند.
• مشاهده مستقیم رفتار کودک: متخصصان رفتار کودک را در محیط‌های مختلف مانند اتاق بازی، کلاس درس یا خانه مشاهده می‌کنند تا الگوهای رفتاری و تعاملات اجتماعی او را ارزیابی کنند.
• تست‌های روانشناختی: این تست‌ها شامل پرسشنامه‌هایی برای والدین و معلمان، ارزیابی مهارت‌های شناختی و زبانی کودک و ارزیابی رفتارهای اجتماعی او است.
• تست‌های تشخیصی استاندارد: برخی از تست‌های تشخیصی استاندارد برای اوتیسم عبارتند از:

ADI-R (Autism Diagnostic Interview-Revised): مصاحبه‌ای ساختاریافته با والدین برای جمع‌آوری اطلاعات دقیق در مورد تاریخچه رشد و علائم کودک.

ADOS (Autism Diagnostic Observation Schedule): ارزیابی مستقیم رفتار کودک در موقعیت‌های اجتماعی و بازی برای مشاهده علائم اوتیسم.

ADOS-2: نسخه به‌روز شده ADOS که شامل فعالیت‌های متنوع‌تری برای ارزیابی کودکان با سنین مختلف است.

CARS-2 (Childhood Autism Rating Scale): پرسشنامه‌ای برای ارزیابی رفتارهای مرتبط با اوتیسم در کودکان.

عیب شناسی و معیار های DSM-5:

• مشکلات تعامل و ارتباطات اجتماعی: اختلال در معاشرت اجتماعی / عاطفی (به عنوان مثال ، عدم توانایی در مکالمه)
• نقص در مهارت های ارتباطی غیر کلامی (به عنوان مثال ، کاهش تماس چشمی)
• چالش های بین فردی / رابطه ای (به عنوان مثال عدم علاقه به همسالان)
• الگوهای محدود ، تکرار در رفتار ، علایق و فعالیتها
• علایق شدید ، عجیب و غریب (به عنوان مثال: علاقه به اشیای غیر معمولی)
• تفکرات سفت و سخت و عدم انعطاف پذیری در رفتار
• رفتار های کلیشه ای و تکراری
• بیش فعالی
• ناهنجاری های عملکرد در دوره اولیه رشد شروع می شود.
• هنگامی که ID و ASD با هم اتفاق می افتند ، ارتباطات اجتماعی بر اساس سطح توسعه کمتر از حد انتظار است.
• باعث اختلال قابل توجه اجتماعی یا شغلی می شود.
• ضعف در فهمیدن و به کار بردن زبان
• گوشه گیری

راه های درمان اختلال اوتیسم

اختلال اوتیسم یک اختلال پیچیده عصبی است که بر توانایی فرد در برقراری ارتباط، تعامل اجتماعی و داشتن رفتارهای تکراری تأثیر می‌گذارد. خوشبختانه، با پیشرفت‌های اخیر در حوزه درمان، گزینه‌های متنوعی برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم در دسترس است.

بیماری اوتیسم چیست و چگونه درمان میشود؟

با مداخلات درمانی مناسب، می‌توان به طور قابل توجهی کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود بخشید و به آن‌ها کمک کرد تا مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی خود را توسعه دهند. طول عمر کودکان مبتلا به اوتیسم مشابه افراد عادی می باشد. با این حال، برخی عوامل می‌توانند بر طول عمر آن‌ها تأثیرگذار باشند. روش‌های درمانی رایج برای اوتیسم:

رفتار درمانی

• تحلیل رفتار کاربردی (ABA): این روش درمانی بر تقویت رفتارهای مثبت و کاهش رفتارهای نامطلوب تمرکز دارد.
• درمان بازی: از طریق بازی، مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و شناختی کودک تقویت می‌شود.
• درمان گفتار درمانی: بهبود مهارت‌های زبانی، گفتاری و ارتباط غیرکلامی.

درمان‌های دارویی

• داروها معمولاً برای کنترل علائم همراه با اوتیسم مانند اضطراب، پرخاشگری و مشکلات خواب استفاده می‌شوند.
• داروها باید تحت نظر پزشک متخصص تجویز شوند.

درمان‌های مکمل

• درمان‌های حسی: کمک به بهبود پردازش حسی و کاهش حساسیت به محرک‌های حسی.
• فیزیوتراپی: بهبود هماهنگی حرکتی و مهارت‌های حرکتی ظریف.
• کاردرمانی: بهبود مهارت‌های زندگی روزمره و استقلال فردی.

آموزش‌های اجتماعی

• آموزش مهارت‌های اجتماعی در محیط‌های طبیعی و ساختگی.
• کمک به فرد برای ایجاد روابط اجتماعی سالم و موثر.

بررسی تفاوت بین اوتیسم و ADHD

اختلال طیف اوتیسم (ASD) و اختلال بیش‌فعالی با کم‌توجهی (ADHD) دو اختلال عصبی رشدی هستند که اغلب با هم اشتباه گرفته می‌شوند. هر دو اختلال می‌توانند بر توانایی فرد در برقراری ارتباط، یادگیری و تعامل اجتماعی تأثیر بگذارند، اما تفاوت‌های مهمی بین آن‌ها وجود دارد.

اختلال بیش‌فعالی با کم‌توجهی (ADHD) یک اختلال عصبی است که با مشکلات توجه، بیش‌فعالی و تکانشگری مشخص می‌شود. افراد مبتلا به ADHD معمولاً در تمرکز روی یک کار، کنترل رفتارهای خود و پیروی از دستورالعمل‌ها مشکل دارند. این اختلال می‌تواند در دوران کودکی شروع شود و تا بزرگسالی ادامه یابد.

این مطلب را نیز بخوانید: اختلال بیش فعالی همراه با کاستی توجه Attention DeficitHyperactivity Disorder (ADHD)

کودکان اوتیسم چه خصوصیاتی دارند؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشد عصبی است که بر نحوه تعامل افراد با دنیای اطرافشان تأثیر می‌گذارد. این اختلال طیف گسترده‌ای از علائم را شامل می‌شود که شدت و ترکیبات آن‌ها در هر فرد متفاوت است. برخی از ویژگی‌های رایج در کودکان مبتلا به اوتیسم عبارتند از:

مشکلات در ارتباط اجتماعی

• دشواری در برقراری ارتباط چشمی
• عدم علاقه به بازی‌های اجتماعی و تعامل با همسالان
• مشکل در درک زبان بدن، لحن صدا و نشانه‌های غیرکلامی
• دشواری در ایجاد و حفظ دوستی‌ها

رفتارهای تکراری و محدود

• اصرار بر روال‌ها و برنامه‌های ثابت
• علاقه شدید و تکراری به موضوعات خاص
• حرکات تکراری مانند تکان دادن دست‌ها یا تاب خوردن
• حساسیت بیش از حد یا کم به محرک‌های حسی مانند صدا، نور یا لمس

مشکلات در ارتباط کلامی

• تاخیر در شروع گفتار یا عدم وجود گفتار
• مشکل در درک زبان محاوره‌ای و طنز
• استفاده از زبان به صورت تکرار شونده یا غیرمعمول

مشکلات در مهارت‌های شناختی

• مشکل در درک مفاهیم انتزاعی
• دشواری در حل مسئله و تفکر منطقی
• ضعف در مهارت‌های برنامه‌ریزی و سازماندهی

علائم اوتیسم در بزرگسالان

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشدی پیچیده است که بر نحوه تعامل افراد با دنیای اطرافشان تأثیر می‌گذارد. علائم اوتیسم در بزرگسالان ممکن است متفاوت از کودکان باشد و تشخیص آن چالش‌برانگیزتر باشد. با این حال، افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با برخی عوارض بیماری اوتیسم زیر روبرو شوند:

• دشواری در درک احساسات دیگران: ممکن است در تشخیص و درک احساسات و حالات چهره دیگران مشکل داشته باشند.
• مشکل در شروع و حفظ مکالمات: شروع و ادامه دادن یک مکالمه اجتماعی برای آن‌ها چالش برانگیز است.
• عدم علاقه به تعاملات اجتماعی: ممکن است ترجیح دهند به تنهایی باشند یا در فعالیت‌های انفرادی شرکت کنند.
• رفتارهای تکراری: انجام حرکات تکراری، استفاده از اشیاء به شیوه‌های خاص یا اصرار بر روتین‌های خاص.
• مشکلات خواب: بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم مشکلات خواب مانند بی‌خوابی یا اختلالات خواب را تجربه می‌کنند.
• اختلالات یادگیری: بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم، اختلالات یادگیری مانند اختلال خواندن یا اختلال ریاضی دارند.
• مشکلات تمرکز: ممکن است در تمرکز بر روی یک کار خاص مشکل داشته باشند.

این مطلب را نیز بخوانید: شاخص های سلامت روان در کودکان

درمان اوتیسم در کودکان و نوجوانان

ASD یک بیماری مزمن است. پیشبینی درمان آن متغیر است،  پیشرفت آن دربزرگسالان با اختلال در سطح عملکرد فکری و نقص زبان همراه است. اغلب بیماران قادر هستند در بزرگسالی به طور مستقل زندگی و کار کنند. هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد ، اما از روش های مختلف درمانی برای کمک به مدیریت علائم و بهبود مهارت های اساسی اجتماعی ، ارتباطی و شناختی استفاده می شود:

• مداخله زود هنگام
• آموزش پزشکی
• رفتار درمانی
• آموزش روانی
• داروهای ضد روان پریشی با دوز پایین (به عنوان مثال ، ریزپریدون ، آریپیپرازول) ممکن است به کاهش رفتارهای مخرب ، پرخاشگری و تحریک پذیری کمک کنند.

کلام آخر

اختلال رشد فراگیر اوتیسم (ASD) یک اختلال عصبی تکوینی است که با تفاوت‌ها در نحوه ارتباط، تعامل اجتماعی و رفتار مشخص می‌شود. افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً در درک و تفسیر اطلاعات اجتماعی مشکل دارند و ممکن است در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی با دیگران با چالش مواجه شوند. با ما در مطب دکتر ذاکری برای درمان اختلال رشدی فراگیر اوتیسم همراه باشید.